Op 26 juni 2004 publiceerde het Basel Committee on Banking Supervision het lang verwachte Basel II Akkoord. In dit artikel zal een overzicht worden gegeven van de belangrijkste punten van Basel II en zullen enkele actuele issues worden besproken. Het zal blijken dat Basel II belangrijke positieve incentive-effecten genereert die banken ertoe aanzet hun meting van kredietrisico te verfijnen via het gebruik van geavanceerde risicomanagementsystemen. Tegelijkertijd zal in dit artikel worden beargumenteerd dat Basel II bij sommige banken prikkels kan creëren om het kredietrisicoprofiel te overoptimistisch in te schatten ten einde de vereiste hoeveelheid eigen vermogen te reduceren en dat er redelijk grote onzekerheid lijkt te bestaan ten aanzien van de betrouwbaarheid van de interne risicomodellen. Het recente Basel II Akkoord vertrouwt met name op de toezichthouders om genoemde effecten van verkeerde inschatting van kredietrisico te mitigeren. In dit artikel zal deze benadering als te eenzijdig worden aangemerkt en zal worden bepleit om de risico-inschatting van de toezichthouders te complementeren met de risico-inschatting van professionele beleggers op financiële markten. Hiertoe is een geloofwaardiger invulling van de marktdiscipline (‘pillar 3’ van het Akkoord) vereist. Ten slotte zal in dit artikel aandacht worden besteed aan de consequenties van Basel II voor de bereidheid van banken om leningen te verstrekken aan ondernemingen, en het MKB in het bijzonder, en aan de mogelijke procyclische werking van Basel II.