Hoogendoorn en Mertens (2001, paragraaf 1) wijzen op een artikel van Traas (1999, p. 22) over de kwaliteit van de Nederlandse jaarverslaggeving, waarin hij refereert aan het juryrapport van de Henri Sijthoff-prijs voor het beste Nederlandse jaarverslag over 1997. De jury, waar Traas zelf deel van uitmaakt, oordeelde dat al een aantal jaren sprake is van ‘een gezapig voortkabbelen van de verslaggeving op het niveau van een kleine zes’ en dat alleen een kleine groep koplopers hierop een uitzondering vormt. In het onderzoek van het Limperg Instituut ‘Kwaliteit van de Externe Financiële Verslaggeving in Nederland’, dat de aanleiding vormt voor dit artikel, wordt dit ‘empirisch bevestigd’, doordat gemiddeld 54% van de door financieel analisten gewenste informatie-elementen in de jaarrekening door ondernemingen is verstrekt (zie tabel 1 in Hoogendoorn en Mertens, 2001). Hoewel de gehanteerde kwaliteitscriteria niet hetzelfde zijn, de onderzochte ‘jaargang’ van de financiële verslagen en de populatie van onderzochte ondernemingen verschilt, komt men toch tot een soortgelijke conclusie: ‘dat er nog veel ruimte is voor verbetering van de kwaliteit’. De ‘kleine zes’ in het juryrapport van de Henri Sijthoff-prijs is min of meer intuïtief vastgesteld; het oordeel ‘gemiddeld 54%’ is door middel van empirisch onderzoek verkregen.