In tegenstelling tot de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw komt uit evaluaties van action learningprogramma’s steeds vaker naar voren dat zij weliswaar hebben geleid tot persoonlijke groei, maar niet langer tot organisatiegroei. In dit artikel wordt betoogd dat één van de belangrijkste oorzaken daarvan is dat er geen specifieke rol voor management controlsystemen is weggelegd bij action learning. Wanneer echter vormen van ‘trial and error’ en ‘intuitive control’ zouden worden toegepast, is het niet ondenkbeeldig dat organisatiegroei wél weer gerealiseerd wordt, mits action learning wordt gebruikt in een context waarvoor het oorspronkelijk is ontwikkeld en er uitdrukkelijk rekening wordt gehouden met de taakspecificiteit van de behandelde problemen.