De afgelopen decennia zijn de financiële instellingen in sterk toenemende mate geconfronteerd met wet- en regelgeving die door (inter)nationale toezichthouders werd opgelegd om de sector te reguleren. De ‘tsunami’ aan wet- en regelgeving zorgt voor een sterke groei van de compliance-afdelingen binnen financiële instellingen. Compliance moest de regels vertalen naar de dagelijkse business toe, alsmede de naleving monitoren. Helaas kwam het vaak voor dat compliance taken moest overnemen van de business om deze laatste te ontzien. Het nadeel hiervan is dat de bewustwording van het gewenste gedrag welke onderdeel vormde van de regelgeving niet altijd het gewenste effect heeft gehad binnen de financiële instellingen. In ieder geval heeft compliance binnen de financiële instellingen een grote mate van volwassenheid bereikt. Echter, de houdbaarheid van de complianceofficer binnen deze sector staat ter discussie. Binnen de industriële wereld groeit compliance volop vanwege de complexiteit van de regelgeving, maar er is zeker nog geen sprake van volwassenheid. Deze beide trends nopen tot een herziening van de compliance-functie: meer assertiviteit binnen de financiële sector waarbij de taken tussen business en compliance beter verdeeld worden en robuustheid binnen de industriële sector waar compliance nog verder vormgegeven moet worden. Een nieuwe kijk op compliance, de compliance-officer en zijn relatie met de eerste en de derde lijn is nodig. De vraag is of de huidige compliance-officer de crisis gaat overleven of dat er behoefte is aan een compliance-officer 2.0 en over welke kwaliteiten deze dan dient te beschikken.