De laatste tijd is veel rumoer ontstaan over de – volgens sommigen – exorbitante beloningen die dikwijls aan topbestuurders van Nederlandse ondernemingen worden verstrekt. In dit artikel wordt betoogd dat dergelijke kritiek kan worden genuanceerd indien de beloningssystemen op een economisch gerechtvaardigde manier worden ingericht. Van economische rechtvaardiging blijkt sprake te zijn als de bouwstenen van deze systemen, de prestatiestandaarden, de prestatiemaatstaven en de beloningsvormen, zodanig worden gekozen dat zij aantoonbaar bijdragen aan de waardemaximalisatie van de onderneming. Casestudyonderzoek bij een viertal beursgenoteerde ondernemingen wijst echter uit dat prestatiebeloningsstructuren in Nederland slechts zeer beperkt economisch gerechtvaardigd zijn ingericht.