De ABC-paradox behelst het opmerkelijke verschijnsel dat er talrijke tekstboeken en conceptuele artikelen voorhanden zijn, waarin de (theoretische) voordelen van Activity-Based Costing (ABC) breed worden uitgemeten, maar dat tegelijk uit allerlei surveys blijkt dat ABC slechts door een relatief gering aantal bedrijven wordt toegepast. Dit artikel bespreekt mogelijke verklaringen van deze paradox door in te gaan op de essentie van ABC, onder welke omstandigheden succesvolle toepassingen mogelijk geacht werden en wat dan precies verbeterd zou worden in de bedrijfsvoering dankzij ABC. Time-Driven Activity-Based Costing (TDABC) is het antwoord van Kaplan en Anderson (2004; 2007) op de ABC-paradox. Het blijkt dat TDABC in essentie een tweetal nuances aanbrengt ten opzichte van ABC, de ene nuance heeft te maken met complexiteit, de andere met capaciteit. Dat deze beide problemen bestonden, was bekend in de diverse genres literatuur. De conclusie van dit artikel is, dat een reductie van complexiteit ten opzichte van ABC in de praktijk waarschijnlijk wel verwacht mag worden. De aanpassingen met betrekking tot capaciteit die TDABC voorstelt, waren weliswaar nodig, maar zijn niet voldoende.