In de theorieën over het ontwerpen van organisa-ties is er steeds een fascinatie geweest voor het vraagstuk van ordening van activiteiten, taken, verantwoordelijkheden en functies. Vele auteurs gingen ervan uit dat iedere managementuitdaging kon worden vertaald in een duidelijk omschreven probleem waarvoor ontwerptechnisch een optima-le oplossing kon worden gevonden (Lester e.a., 1998). De veronderstelling die meestal achter een dergelijke benadering lag, was dat een organisatie moest kunnen aansluiten op een markt met ken-merken van stabiliteit dan wel dynamiek en/of complexiteit. Op dit terrein zijn theorieën ontwik-keld en modellen gepresenteerd die in het indus-triële tijdperk zeer lang hebben standgehouden, en die met hun descriptieve manier het denken over het ontwerpen van organisaties jarenlang hebben gedomineerd. Mintzberg (1979; 1989) neemt hier-in een uitgesproken plaats in. Zijn invloed over het inrichten van organisaties is met name in de jaren tachtig zeer groot geweest en nog steeds laten zijn opvattingen hun sporen na.