Het is tegenwoordig allemaal IFRS1 wat de klok slaat, en terecht, want Europa, en misschien wel de hele wereld, staat voor de grootste omwenteling in de financiële verslaggeving ooit. Europese beursgenoteerde ondernemingen moeten hun geconsolideerde jaarrekening vanaf 2005 inrichten in overeenstemming met (door de Europese Commissie goedgekeurde) IFRS, en ook in diverse andere landen wordt IFRS de verplichte standaard voor rapportering. IFRS wordt gepubliceerd door de IASB2, die is te beschouwen als een mondiale regelgever. Maar wat betekent dit voor de nationale regelgevers, zoals de Raad voor de Jaarverslaggeving (RJ)? Luidt de wereldwijde acceptatie van IFRS niet de neergang van de RJ in? Is het einde van de RJ nabij, zoals al in 1996 werd betoogd door Camfferman en De With (1996), maar werd tegengesproken door Van der Wel (1996). Ook in een column in dit blad concludeert Vergoossen (2003) dat voor de RJ de tijd van gaan is gekomen, tenzij, voegt hij eraan toe, de nodige herstructureringen worden doorgevoerd. Daarbij doelt hij op het doorbreken van de delegatiestructuur en het consensusstreven, zodat een onafhankelijke regelgever ontstaat. Wat is dus de toekomst van de RJ?