Bij de verwerking van kredietverliezen op basis van IFRS staat centraal op welk moment en voor welk bedrag een kredietverlies in de jaarrekening wordt verwerkt in de vorm van een zogenaamde voorziening voor kredietverliezen. Bij de vorming van deze voorziening speelt het oordeel van de verslaggevende onderneming een belangrijke rol, vandaar dat in IFRS voorschriften zijn opgenomen met betrekking tot de toelichting op zowel de leningen waarvoor wel, en waarvoor nog geen voorziening is getroffen. Deze voorschriften zijn flexibel geformuleerd en staan verslaggevende ondernemingen toe de informatieverstrekking in belangrijke mate af te stemmen op de eigen situatie. Op basis van een onderzoek naar de verslaggevingspraktijk van Europese banken wordt geconcludeerd dat deze voorschriften weliswaar hebben geleid tot een doorgaans omvangrijke informatieverstrekking, maar dat de vergelijkbaarheid op onderdelen wat in het gedrang komt. Bij de verdere herziening van IAS 39/IFRS 7 zal de IASB er goed aan doen om het evenwicht tussen flexibiliteit en uniformiteit weer enigszins te herstellen.