Er wordt vaak verwezen naar de Nederlandse Corporate Governance Code (NCGC) als bron voor normen voor goed bestuur van ondernemingen. Wanneer de NCGC tegen het licht wordt gehouden van de feitelijke praktijk in het bedrijfsleven, in het bijzonder de kritische rol van de functie van management control en de problemen daarmee, dan vraagt dit om een aantal correcties in de NCGC. Daarnaast speelt een institutionele verandering in de vorm van de gevolgen van de toenemende rol van ongecodificeerde en persoonsgebonden kennis voor de eigendomsverhoudingen rond ondernemingen. Deze wordt wel erkend door de kapitaalmarkt, maar niet in systemen voor corporate governance en vormt een impairment van de institutionele grondslagen van het systeem voor corporate governance, waarmee in de praktijk rekening moet worden gehouden. Het vertalen van die verschuiving in eigendom in een code voor corporate governance is een internationaal vraagstuk. Vandaar dat in dit artikel een onderscheid wordt gemaakt tussen correcties en vernieuwing. De in dit artikel geformuleerde inzichten hebben consequenties voor hoe om te gaan met de vereiste van pas-toe-of-leg-uit.