Een onderzoek naar de invloed van technologie (de mate van taakonzekerheid) van medisch specialismen op interne budgetteringssystemen binnen een universitair medisch centrum (UMC) maakt duidelijk dat taakonzekerheid geen invloed heeft op die systemen. Wel zal die invloed kunnen ontstaan met de invoering van Diagnose Behandeling Combinaties (DBC’s), dankzij betere informatievoorziening over activiteiten en kosten. Ook zal taakzekerder handelen vanuit financiële overwegingen meer noodzakelijk worden, waarmee het causale verband tussen taakonzekerheid en budgetteringssystemen anders blijkt te kunnen liggen dan de theorie veronderstelt. Een belangrijk resultaat van het uitgevoerde onderzoek is dat taakonzekerheid niet zonder meer een natuurlijk gegeven is dat inherent is verbonden met de aard van de activiteiten; taakonzekerheid blijkt in zekere zin onderhevig te zijn aan allerlei subjectieve invloeden. Naar aanleiding van het uitgevoerde empirisch onderzoek (een gevalstudie bij een UMC) worden in dit artikel gangbare theoretische opvattingen betreffende taakonzekerheid ter discussie gesteld.