Met nog vers in het achterhoofd de droevige conclusies over de evaluatie eind 2002 van de implementatie van de aanbevelingen van de Commissie Peters, kon ik in mijn column van vorig jaar nog naar harte lust klagen over de stand van de Nederlands ecorporate gover nance. ‘Onze ‘polder governance’, waarin een op onderling vertrouwen, fatsoen en ‘maatschappelijke tucht’ gestoelde overlegcultuur de plaats innam van op de Angelsaksische leest geschoeide ‘checks and balances’, zou wel eens ontoereikend kunnen zijn om het probleem te lijf te gaan’, zo werd door mij cynisch geconcludeerd. Welnu, kort na het schrijven van deze regels werd ik op mijn wenken bediend. De commissie Tabaksblat diende zich aan, en produceerde binnen korte tijd een Code die er zijn mag. Een duidelijke verankering van taken, verantwoordelijkheden, ‘accountability’ en eisen te stellen aan hen die een belangrijke rol spelen in het bestuur of toezicht van de (beursgenoteerde) ondernemingen. Al met al een fraai stukje werk, dat natuurlijk niet zonder kritiek is geaccepteerd. Belangrijkste kritiekpunt is dat de Code teveel regels zou bevatten, dat zij te gedetailleerd en te weinig conceptueel zou zijn. Ik deel die kritiek niet.