Fair value is een belangrijk waardebegrip wat in zeer veel International Financial Accounting Standards (IFRS) is opgenomen, waarbij in bepaalde gevallen ook de ongerealiseerde waardestijgingen in de winst- en verliesrekening worden opgenomen. Limperg zag fair value (= de directe en indirecte opbrengstwaarde) niet als een waardebegrip op de voorgrond maar op de achtergrond. Waardering tegen vervangingswaarde had voor hem het primaat. Toch kan ook volgens Limperg fair value wel worden toegepast. Hierbij moet worden gedacht aan impairments van materiële vaste activa (in zijn taalgebruik extra-afschrijvingen) en waardering van vaste activa die worden aangehouden voor de verkoop (en dus niet meer dienstbaar aan de productie). Voorts is fair value voor hem ook mogelijk als waarderingsgrondslag bij zelfstandige vruchtdragers (effecten en woonhuizen), indien deze fair value gelijk is aan de vervangingswaarde. Het direct verantwoorden van de ongerealiseerde waardestijgingen van zelfstandige vruchtdragers ging hem te ver. Deze stijgingen moeten volgens hem op een herwaarderingsreserve worden geboekt. Dit is een belangrijk verschil met de IFRSs waarbij voor bepaalde effecten en voor vastgoedbeleggingen – mits als waarderingsgrondslag voor fair value is gekozen – directe verantwoording van ongerealiseerde waardestijgingen in de winst- en verliesrekening is voorgeschreven.