De crisis in de financiële sector heeft de discussie rondom aandeelhouderswaarde versus een stakeholderbenadering van organisaties weer aangezwengeld. Financiële instellingen wordt tegenwoordig vaak verweten te veel bezig te zijn geweest met de kortetermijnaandeelhouderswaarde en te weinig met de effecten op andere stakeholders zoals klanten en werknemers. Blijkbaar herkent de sector dat zelf ook in meer of mindere mate, want in de Code Banken en de Code Verzekeraars wordt uitgebreid stilgestaan bij het vooropstellen van het klantbelang. Dit alles zwengelt de discussie rondom stakeholders en hun rol bij de besluitvorming aan de top van ondernemingen wederom aan. Wederom, omdat vooral in de jaren negentig er veel is geschreven over stakeholders, maar dan vooral vanuit een moreel-ethisch perspectief. Dat leidde vaak tot een wat dogmatische tegenstelling tussen een moreel appèl op de stelling dat een stakeholderbenadering goed is versus een bedrijfsmatig appèl op de stelling dat de shareholderbenadering de juiste is. Dit artikel koppelt de huidige maatschappelijke discussie rondom de plek van stakeholders aan een economische invalshoek om zo bij de dogmatische tegenstelling uit het verleden weg te blijven.