Maandblad Voor Accountancy en Bedrijfseconomie 75(5): 241-244, doi: 10.5117/mab.75.16866
Kemmeren
E. C. C. M. Kemmeren
Corresponding author:
E. C. C. M. Kemmeren © E. C. C. M. Kemmeren. This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (CC BY-NC-ND 4.0), which permits to copy and distribute the article for non-commercial purposes, provided that the article is not altered or modified and the original author and source are credited.
Citation:
Kemmeren ECCM (2001) Kemmeren. Maandblad Voor Accountancy en Bedrijfseconomie 75(5): 241-244. https://doi.org/10.5117/mab.75.16866 | |
Abstract Een dual resident vennootschap is een vennootschap die volgens de nationale belastingwetgeving van twee staten in beide staten is gevestigd. Dit betekent in het algemeen dat op basis van het woonplaatsbeginsel beide staten de wereldwinst van deze vennootschap in de heffing zullen betrekken. Dit leidt tot dubbele belasting, indien de winst van deze vennootschap positief is. Ingeval een belastingverdrag van toepassing is, wordt met behulp van de woonplaatsbepaling meestal gepoogd om tot een enkelvoudige vestigingsplaats voor de toepassing van het verdrag te komen. Doorgaans is de plaats van werkelijke leiding van de vennootschap beslissend (de zogenaamde tiebreaker)1. Daardoor kan het wereldinkomen aan één staat worden toegewezen, waardoor dubbele belasting kan worden voorkomen. Aan de andere kant kan een dual resident vennootschap die een verlies lijdt, worden gebruikt om een zogenaamde double dip te creëren. Op grond van de dubbele vestigingsplaats en het wereldwinstbeginsel kan een verlies dan in twee (woon)staten tot uitdrukking komen. Dit verlies kan dan, bijvoorbeeld, via een fiscale consolidatie worden afgezet tegen winsten van andere groepsmaatschappijen in de desbetreffende landen2. Voor tax planning-doeleinden zal de insteek dan natuurlijk zijn om de dubbele woonplaats in stand te houden door toepassing van de tiebreaker te voorkomen.