Netwerkliteratuur veronderstelt dat ondernemingen hun kennisbasis kunnen uitbreiden via interorganisatorische netwerken. Deze literatuur vraagt zich niet af welke factoren kennisuitwisseling tussen netwerkpartners mogelijk maken. In de sociaal kapitaal-literatuur wordt gesteld dat sociaal kapitaal opgebouwd in netwerken het functioneren van een onderneming kan bepalen. Mijn onderzoek toont aan dat sociaal kapitaal kennisuitwisseling kan bepalen. Vooral de structurele en relationele dimensies van sociaal kapitaal kunnen ervoor zorgen dat kennis effectief wordt gedeeld tussen netwerkpartners. Zo leiden bijvoorbeeld gedecentraliseerde netwerken en afwezigheid van dominante personen tot kennisuitwisseling tussen ondernemingen.