Academici zoals Baums (2002), Dobler (2005) en Van Manen en De Groot (2009) en organisaties zoals de Organization for Economic Co-Operation and Development (OECD, 2009) zijn van mening dat het gebrek aan adequate standaarden voor het openbaar maken van risico-informatie erin resulteert dat de risicorapportage van ondernemingen vaak tekortschiet. Deze risico-informatie is echter van belang voor aandeelhouders en andere stakeholders. De vraag die in dit artikel aan de orde komt, is welke bouwstenen samen een format voor risicorapportage vormen. Dit geeft ondernemingen een handvat bij het publiceren van risico-informatie in het jaarverslag (directieverslag). Om deze vraag te beantwoorden wordt de informatiebehoefte omtrent risico’s geanalyseerd, gebaseerd op indicaties gegeven door stakeholders, belangengroepen en toezichthoudende organen. Het resultaat is een format voor risicorapportage met tien bouwstenen.