Een decennium na de publicatie van de eerste milieuverslagen zijn steeds meer bedrijven ertoe overgegaan regelmatig over hun milieuaspecten te rapporteren. Dit gebeurt op verschillende manie-ren: door het opnemen van milieu-informatie in het financiële of sociale verslag, of door het uit-brengen van een apart duurzaamheids- of milieu-verslag. Een afzonderlijk milieuverslag, meestal op papier maar in toenemende mate ook elektro-nisch, is hierbij verreweg het gebruikelijkst. Uit recent onderzoek naar de stand van zaken bij de 100 grootste ondernemingen in 11 landen blijkt dat 24% een milieuverslag publiceert; in 1993 was dat nog 12% en in 1996 17% (KPMG, 1993; KPMG, 1997; KPMG/WIMM, 1999). Met 25% scoort Nederland gemiddeld. In Duitsland, de Scandinavische landen, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten worden relatief meer milieuver-slagen gepubliceerd, in België, Finland, Australië en Frankrijk aanzienlijk minder. Van de 250 grootste multinationale onderne-mingen van de Fortune-lijst brengt 35% een ver-slag uit; voor financiële bedrijven ligt dit percen-tage met 15% overigens veel lager dan voor de overige sectoren, waarvan 44% rapporteert (Kolk, Walhain en Van de Wateringen, 2001; KPMG/ WIMM, 1999). Deze tendens, dat de industriële, meer ‘vervuilende’ sectoren vooroplopen, terwijl verslaglegging bij banken, verzekeraars en dienst-verlenende bedrijven minder gebruikelijk is, geldt in het algemeen. Dit heeft veel te maken met de redenen voor het publiceren van een milieuver-slag.