In het aprilnummer van dit blad stelt Philip Wallage in een column het gedoogbeleid aan de orde, uiteraard naar aanleiding van ‘Enschede’ en ‘Volendam’. Hij eindigt met de beschrijving van een ‘diagnostic’ -systeem van ‘control’, dat uit vijf componenten bestaat. Dat stelsel is echter onvolledig: wat een beleid tot een gedoogbeleid maakt, is dat overtredingen niet bestraft worden. Wallage noemt drie invalshoeken en daarmee samenhangende beheersingssystemen om ‘om te gaan met gedogen van het niet naleven van regels’. Dit lijkt mij een vreemde probleemstelling, maar ook op de invalshoeken valt het een en ander af te dingen.