In dit artikel wordt de beheersing van risico in twee typische commerciële relaties tussen bank en bedrijf – de kredietrelatie en de private equity-relatie – geconfronteerd met de beheersing in de wijdere groep van transactionele relaties tussen bedrijven (bedrijfsrelaties). De bank levert in de twee genoemde bankrelaties op tijdelijke basis vermogen aan het bedrijf (de koper). De confrontatie richt zich op de aard van het risico, de instrumenten die worden ingezet voor de beheersing, de rol die informatie hierbij speelt en de voor de beheersing relevante omgevingsfactoren. De analyses zijn gebaseerd op empirisch onderzoek door de auteur naar commerciële relaties tussen bank en bedrijf. Het onderzoek haakt in op het pleidooi dat Van der Meer-Kooistra en Vosselman (2005) in dit themanummer herhalen voor casestudies over bedrijfsrelaties binnen de zogenaamde hybride structuur. De twee bankrelaties in dit artikel spelen zich af binnen deze hybride structuur en verschillen daarin van bedrijfsrelaties die puur op het marktmechanisme zijn gebaseerd. De bankrelaties worden gekenmerkt door een doorlopende informatievoorsprong van het bedrijf, door onzekere gebeurtenissen bij het bedrijf, in combinatie met potentieel verlies van waarde – of beoogde waarde – op het door de bank geleverde vermogen. Het risico en de gehanteerde instrumenten hangen af van de precieze aard van de transactie: het leveren van vreemd vermogen, respectievelijk eigen vermogen. Het risico heeft repercussies voor het bedrijf. Omdat de informatievoorsprong doorlopend is, vervullen het contactenpatroon en de communicatie van bedrijf naar bank, naast het formele contract, een expliciete rol in de beheersing. De confrontatie tussen bedrijfsrelaties en bankrelaties leidt tot adviezen aan degenen die betrokken zijn bij de inrichting en doorlichting van zulke relaties.