Sinds de jaren negentig besteden pensioenfondsen hun taken in toenemende mate uit. Er is dus een markt ontstaan waarbij fondsen diensten, waaronder vermogensbeheer, afnemen van financiële instellingen. Deze marktwerkingsfiguur heeft als theoretische voordelen kostenbesparing en/of kwaliteitsverbetering. Bevindingen van toezichthouders en media laten echter een ander beeld zien. De fondsen blijken onvoldoende informatie en kennis te hebben om uitvoerders te controleren. Fondsen en uitvoerders zijn onderling vervlochten met rolvermenging en verantwoordelijkheidsverwatering tot gevolg. Daar de prikkel van uitvoerders is om de kosten en risico’s te verhogen, kunnen de governance-problemen mogelijk mede verklaren waarom de beleggingsrisico’s en kosten de afgelopen 25 jaar gestegen zijn.